Pubers en adolescenten gaan naarmate ze ouder worden hun eigen weg: ze hebben hun eigen mening en voorkeuren voor muziek en kleding, ze overschatten soms zichzelf, zoeken hun grenzen en denken wat meer over zichzelf na dan in de kindertijd. En dat is perfect normaal! Dat is typisch voor deze leeftijdsfase en goed voor hun normale psychische en sociale ontwikkeling.
Maar bij sommige jongeren zie je ander, extremer gedrag. Wat te denken van de jongeman die zegt: "ik gehoorzaam enkel aan mezelf en doe wat ik wil"? Of de jongedame die ondanks de opdracht van haar ouders om op een bepaald uur thuis te komen na het uitgaan elke keer weer 's ochtends pas thuis komt. En verder enkel doet waar ze zin in heeft. Studies worden niet afgemaakt, maar wekelijks feesten kan wel. Een zoon of dochter die meent dat ze ongezouten haar mening mag geven over haar ouders, maar de minste kritische opmerking door de ouders, hoe voorzichtig ook geformuleerd, doet hem/ haar uitbarsten in verwijten en woede. Geld lenen van ouders, broer of zus, en vrienden, maar het nooit teruggeven. Als ze er worden op aangesproken volgen er smoesjes zoals "dat komt nog, wees niet ongeduldig" of "ze hebben genoeg geld". Zoon of dochter meent dat iedereen in het gezin moet rekening houden met haar wensen, maar houdt zelf geen rekening met de regels die thuis gelden. Men is vriendelijk om iets te bekomen (bijvoorbeeld geld, een reisje, smartphone, een beter studentenkot), maar enkel dan en eens gekregen is de vriendelijkheid voorbij. Zoon of dochter doet beloftes, maar komt ze zelden of nooit na.
Komen meerdere van deze gedragingen regelmatig voor en dit over jaren, dan kan een gesprek met een hulpverlener nuttig zijn, zeker wanneer het gedrag van de puber/adolescent het samenleven duidelijk bemoeilijkt en voor spanningen zorgt tussen de ouders. Samen kan gezocht worden naar de oorzaak van dit gedrag en vooral naar hoe ermee om te gaan.
De jongere zelf zal meestal niet in therapie willen gaan. Ook dit kan besproken worden.
Comments